John Do Daar ga je al... "zo nodig een onderzoek naar de bron".
Laten we als eerste artikel 6 van het EVRM er bij pakken, de presumptie van onschuld.
Het beëindigen van de relatie mag in dit verband als een sanctie worden gezien en dan moet bunq dus eerst duidelijk maken dat er een redelijk vermoeden is (hoog risico in de woorden van de Wft). Dan is het pas aan de klant om aan te tonen dat er een legitieme bron van de middelen is.
Daarnaast stelt ook de AFM dat het beëindigen van de relatie een uiterst middel moet zijn en dus niet alleen het gevolg kan zijn van het niet verstrekken van informatie die bunq ook wellicht op andere wijze kan vergaren.
De tweede vraag is of bunq dat onderzoek niet kan uitvoeren op een voor de klant minder belastende methode, bijvoorbeeld door het uitvragen van de gegevens van de verzendende bank om de identiteit van de bron te verifiëren.
Dan is er nog het punt van de uitleg: bunq moet sowieso aangeven waarom zij die gegevens nodig hebben. Alleen in het uiterste geval waarin het verstrekken van de aanleiding voor het uitvragen van de gegevens het onderzoek zou kunnen schaden, kan dat achterwege blijven.
Maar in dat geval zit je al meer in een strafrechtelijk traject en bunq heeft geen opsporingsbevoegdheden. Daarnaast geldt dan ook dat je niet hoeft mee te werken aan je eigen vervolging en dus geen gegevens hoeft te verstrekken.
Dat bunq een onderzoeksplicht heeft, wil nog niet zeggen dat ze zonder toelichting gewoon gegevens met een hoog persoonlijk karakter mogen uitvragen.
Geloof me, ik werk bij een organisatie met veel persoonlijk informatie en misschien nog wel meer bevoegdheden, maar zelfs wij mogen niet lukraak gegevens uitvragen, zonder dat we vertellen waarvoor dat is. Wij moeten altijd het belang aantonen van de uitvraag.
Lijkt mij heel sterk dat een bank wel over dergelijke bevoegdheden zou beschikken.